Time flies when you‘re having fun!

De eerste week terug op de orphanage zit er alweer op en hoe gek het ook klinkt, het voelt al als normaal hier. Ik geniet ervan om hele dagen buiten door te brengen omringd door dieren, samen met een team wat zich als een eenheid inzet voor de zorg ervan.

In het begin was het even wennen aan wat er allemaal is veranderd sinds ik hier 3 jaar geleden was. De indeling van de diensten zijn flink veranderd, maar tegelijkertijd voelen alle handelingen van bijvoorbeeld melk klaarmaken, voeren en schoonmaken nog hetzelfde en vertrouwd. In het nieuwe team voelde ik me gelukkig snel thuis.

De neushoorns die ik 3 jaar geleden nog melk voerde en mee speelde/knuffelde zijn nu enorm groot! Ze zitten in een verder afgelegen kamp waar we nauwelijks meer contact mee hebben, buiten dat ze 2x per dag bijgevoerd worden met speciale brokken. Aanraken etc mag niet meer want dat is een deel van het rehabilitatie proces om uiteindelijk weer vrijgelaten te kunnen worden in het wild.

De ’nieuwe’ kleintjes mag ik al wel vanuit achter een hek voeren en aaien, maar ik mag nog niet binnen de omheining. Dit om stress te voorkomen waardoor ze vaak zand gaan eten en daardoor ernstige koliek kunnen krijgen. Meestal nemen ze een week voor de kennismaking dus een deze dagen zal een van de vaste medewerkers met me mee naar binnen gaan om me te introduceren.

Verder heb ik deze week al iets heel speciaals mogen doen! Een van de kleine neushoorns is hier gekomen omdat zij door leeuwen was aangevallen. Die hebben een deel van haar dijbeen opgegeten waardoor haar kniegewricht niet meer goed functioneert en zij dus niet goed op dat been kan staan. Omdat ze nog zo veel moet gaan groeien kunnen ze de knie nog niet opereren. Daarom gaan we nu proberen om haar been te versterken door een brace aan te meten die haar knie ondersteunt, zodat ze meer gewicht op het been gaat nemen en de andere gewrichten en de spieren sterker worden tot het moment dat ze wel geopereerd kan worden.
De dierenarts kwam om haar te verdoven, waarna een man van Animotion een gipsafdruk van het been heeft gemaakt. Hier mochten wij allemaal bij assisteren, maar nog specialer was het volgende: ik heb de dierenarts gevraagd of ik, nadat het belangrijke werk erop zat, de knie mocht palperen (voelen) en onderzoeken. Dat mocht! Ik kon precies voelen wat er weg was gegeten en hoe instabiel het gewricht was.
Over een week of twee zal de eerste proef brace komen… spannend!

Verder zijn we ons allemaal voor aan het bereiden op de grote verhuizing die er aan zit te komen en die ik waarschijnlijk nog mee ga maken. Voor degenen die het nog niet mee hebben gekregen: de Rhino Orphanage gaat verhuizen naar een stuk grond wat vele malen groter is, zodat er nog meer neushoorns opgevangen kunnen worden.

Kortom, het is hier hard werken in temperaturen die iets hoger liggen dan die in Nederland, maar het is genieten!

(de locatie die wordt gedeeld is niet die van de Orphanage maar van een grotere stad op een paar uur rijden afstand)