Roadtrip

Wat een onvergetelijke 3 weken!

Net als vorig jaar, zijn mijn ouders voor 3 weken overgekomen om o.a. mijn verjaardag samen te vieren en het land waar ik verblijf te verkennen.
Dat betekende dit jaar dat we een roadtrip over zowel het Noorder- als het Zuidereiland hebben gedaan, van Auckland naar Christchurch.

In Auckland hebben mijn ouders eindelijk kennis kunnen maken met Josh en hebben ze ons appartement gezien. Tijdens de eerste dagen toen we naar Paihia gingen, ten Noorden van Auckland, mocht Josh ook mee met ons.

Ik heb weer een aftermovie gemaakt met alle belevenissen van de afgelopen weken. Wat is dit land toch ontzettend mooi!

Enkele hoogtepunten waren toch wel de Omanawa Falls, het lopen door het vulkanische landschap in Waimangu, de rit tussen Franz Josef en Wanaka, het voor mij opnieuw bezoeken van de Milford Sound en het mogen zien van de top van Mount Cook.

Tijdens de laatste week is ook Paula overgekomen vanuit Australië, mijn oud-collega van mijn baan in de Grampians vorig jaar. Enorm lief en wat hebben we het gezellig gehad met zijn allen!

Geniet van de aftermovie. Ik ben ondertussen weer terug herenigd met Josh en Jack in Auckland waar we tijdens de komende 8 weken plannen gaan maken over het vervolg van ons avontuur...

Terug in Nieuw Zeeland

Hoi allemaal,

het is even een paar weken stil geweest, maar het waren dan ook erg onrustige weken.

Na een lange reis landde ik op 1 februari op Auckland, Nieuw Zeeland. De eerste week heb ik in Waitakere doorgebracht via Workaway. Ger, mijn host, heeft een tof bedrijf waarbij allerlei materialen worden hergebruikt door de community, waarbij mensen zelf middels workshops gebruikte materialen een nieuw leven in kunnen blazen (https://therecreators.co.nz/).
Recent heeft ze er een nieuwe locatie bij die nog gereed gemaakt moest worden, waar ik bij heb geholpen. Ook mocht ik helpen met het bewerken van hout voor de workshops.

Het huis van Ger ligt bovenop een heuvel. Ik had een eigen Tiny house met een mooi uitzicht over die heuvels, waar continue vogels te horen waren. Kortom: de week vloog om!

En gelukkig maar, want het wachten om herenigd te worden met Josh had voor mijn gevoel lang genoeg geduurd. Zijn vriend Jack, ook uit de UK, is ook geïnspireerd geraakt om te reizen dus hij heeft zich bij ons aangesloten.

De eerste paar dagen verbleven we in een Airbnb in Mission Bay en gingen we onder andere naar een tof festival in de stad. Verder begon de zoektocht naar accommodatie en werk voor de komende maanden.

Dat bleek een stuk lastiger dan gedacht, maar uiteindelijk is het allemaal gelukt. We moesten nog een paar weken wachten tot we eindelijk afgelopen maandag ons appartement voor de komende 3 maanden in konden, dus we verbleven in een hostel.

Ik heb werk gevonden bij Ons Dorp, een Nederlands verzorgings/verpleeghuis in een van de buitenwijken. Hier word ik flexibel ingezet in de schoonmaak, de wasserette en nu ook meer als fysiotherapeutisch assistente (ik ben hier niet geregistreerd als fysiotherapeut dus ik mag alleen als assistente werken). Het contact met de bewoners is erg leuk en geeft veel voldoening, en de samenwerking met een multicultureel team is ook erg interessant. Vervelend is wel dat ik 1,5 uur heen en 1,5 uur terug onderweg ben om er te komen.

Dat komt omdat we in het stadscentrum van Auckland wonen, ofwel de CBD (central business district). De mannen hebben daar namelijk werk, maar ik zag mezelf niet in een bar gaan werken of heel de dag administratie doen. Nadeel is wel dat Josh en ik vaak omgekeerde diensten hebben: ik vertrek ‘s ochtends vroeg en zodra ik thuis kom, is hij zichzelf klaar aan het maken voor zijn dienst die vaak tot middernacht of zelfs later duurt..

Het leven in een drukke stad is wennen, en lang niet altijd even leuk. Er zijn continue prikkels om je heen (geluiden, verkeer, lichten etc) en het is lastig om de stad te ontsnappen naar een stukje rustige natuur, dan ben ik minimaal een uur bezig. Maar gelukkig zitten er ook voordelen aan, zo ben ik via een sportschool terecht gekomen bij een dansgroep waarmee ik zowel jazz als ballet doe. De groep is enorm gezellig en iedereen danst volop mee! Daarbij proberen Josh en ik wel bewust tijd voor elkaar te maken en lukt het ons aardig goed om er voor elkaar te zijn.

Het is wel een leerzame les zo. Ik weet in ieder geval dat ik het de volgende keer anders ga doen, maar ik weet ook dat het me gaat lukken om deze 3 maanden te focussen op de leuke dingen die de stad te bieden heeft.

Gelukkig heb ik over 2 weken mijn eerste ‘ontsnapping’, dan komen mijn lieve ouders namelijk weer overgevlogen om 3 weken samen te gaan roadtrippen over zowel het noorder- als het zuider eiland. Nature here i come!

Nederland en Zweden

Daar zitten we dan.. nog een half uurtje tot ik ga boarden voor mijn lange terugreis naar Nieuw-Zeeland.

De afgelopen weken zijn voorbij gevlogen! In Nederland heb ik een hoop mensen mogen zien en ik mocht weer aan het werk als fysiotherapeut op de revalidatie bij Tante Louise, erg leuk. Tijd tekort natuurlijk, maar fijn om een hoop mensen weer in het echt gesproken te hebben!

De afgelopen week was ik op bezoek bij Rob, Sophie, Nora en de dieren in Zweden, waar zij afgelopen jaar naartoe verhuisd zijn. Wat een rust daar! Je wordt gedwongen om meer mee te gaan in het ritme van de natuur en dat voelt erg fijn. We zijn ook met de paardjes op pad geweest over het ijs en door de sneeuw, erg bijzonder.

Ondertussen heb ik van iedereen afscheid genomen en sta ik dus op het punt het vliegtuig in te stappen. Zodirect eerst van Oslo naar Frankfurt en dan via Hong Kong naar Auckland.

Daar zal ik eerst een weekje bij Ger en Jono op hun farm aan de slag gaan via workaway, voordat ik weer samen met Josh en zijn vriend Jack op pad ga.

Op naar nog meer avonturen, wat een rijkdom!

Arrowtown en de Milford Track

Hoi allemaal!

De afgelopen weken zijn voorbij gevlogen… na de fantastische roadtrip in West Australië, heb ik Australië verlaten om Nieuw Zeeland te gaan verkennen.

De eerste twee weken verbleef ik via Workaway bij Struan en Anne-Marie in het prachtige Arrowtown, een historisch plaatsje in de buurt van Queenstown. Hier heb ik vooral in de tuin geholpen en in mijn vrije tijd kon ik heerlijk de omringende bergen in om me voor te bereiden op de Milford Track.

De voorbereiding ging echter niet helemaal volgens plan. 9 dagen voor de start van de trail ben ik tijdens een wandeling flink door mijn enkel gegaan. Maar zoals jullie me ondertussen kennen houd ik wel van een uitdaging, dus was het tijd om mijn eigen revalidatie skills uit te testen!

De afgelopen week heb ik dan gelukkig succesvol de Milford track kunnen lopen! Het was niet altijd makkelijk, maar wat ben ik blij dat ik mee kon doen. Wat een prachtige natuur, wat een mooie mensen..

Hier weer een aftermovie.. op de volgende zullen jullie even moeten wachten, want eerst staat er een maandje op bezoek in Nederland op de planning!

Roadtrip West Australië

jeetje, wat vliegt de tijd toch snel om.. ik ben ondertussen al bijna een jaar in Australië!

De afgelopen weken waren fantastisch. Ik heb altijd al een roadtrip in een campervan willen doen, zonder een exacte planning van hoe lang je waar gaat verblijven zodat je onderweg de reis aan kan passen naar hoe je je voelt.

We hebben zo’n enorm mooie reis kunnen maken! Wederom enorm veel mooie natuur gezien, wilde dieren… Lol gemaakt, serieuzere gesprekken gehad. Het was wel vermoeiend, het vele onderweg zijn en dus ook vele zitten, en de vliegen die continue in je ogen willen vliegen waren af en toe erg frustrerend, maar het was het meer dan waard.

Nu zijn we nog even samen na aan het genieten in Melbourne, waar ik straks ook mijn vriendin Emma nog op ga zoeken om afscheid te nemen. En morgen is het dan tijd om afscheid te nemen van zowel Josh als Australië en een nieuw avontuur te starten in Nieuw Zeeland!

hier weer een aftermovie. Ik heb geprobeerd hem zo kort mogelijk te houden maar er is zo veel moois om te delen!

K’gari pt 2

En zo ben je van de een op de andere dag geen ‘Island-girl’ meer… 3,5 maand heb ik mogen leven op een uniek eiland, een enorm bijzondere en ook intense ervaring.

Tijdens de tweede helft van mijn verblijf op K’gari heb ik veel mooie momenten mee mogen maken. Ik heb hele mooie plekken van het eiland gezien, leuke momenten met mijn collega’s beleefd (sterren kijken op het strand, spelletjesavonden, dansavonden, avonden aan het kampvuur, de kaastafel etc etc) maar ik moet ook wel bekennen dat het een erg intensieve tijd was. Samen leven met een groep mensen, meerendeel vrouw, waar je overdag mee werkt en na het werk ook mee op trekt..

Zoals vele van jullie weten houd ik er enorm van om er in mijn eentje op uit te trekken in de natuur, iets wat i,v.m. Veiligheid niet mogelijk was op K’gari, of het was ten minste zeer sterk afgeraden gezien de incidenten met de dingo’s de laatste maanden. Tijdens de korte wandeling naar signal hill en naar het strand hebben zowel ik zelf als de anderen meerdere aanvaringen gehad met deze mooie dieren, en ze reageren simpelweg anders dan al de andere wilde dieren die nog wel een natuurlijke angst voor ons hebben, wat voor onvoorspelbare situaties zorgde (dit dankzij het feit dat er mensen zijn die deze wilde honden zijn gaan voeren, zoals ik in mijn vorige blog al omschreef).
Het was best een uitdaging om minimale privacy te hebben en niet even tot jezelf te kunnen komen, maar ook erg leerzaam.

Ondanks de uitdagingen waar ik tegenaan ben gelopen, ben ik enorm dankbaar voor mijn tijd op het eiland. Ik heb mooie vriendschappen gesloten en mocht al deze tijd op een van de mooiste plekken van Australië leven, omringd door prachtige natuur en de dieren die daarbij horen. De buitenlucht, de zon maar ook de hevige regenbuien en sterke windvlagen doen een mens goed.

Afgelopen zondag ben ik na een drukke ochtend werken, samen met Julie en Dan (mijn managers op het werk) met de auto van het eiland af gegaan. We hebben erg gezellig op het vasteland gekampeerd en gisteren hebben ze me afgezet in Hervey Bay, waar ik heerlijk een wandeling van ruim 13 kilometer over het strand heb gemaakt. Vanmiddag ga ik met de trein richting Townsville, om Josh op te halen, waarmee ik de laatste weken op mijn visum in dit prachtige land meteen campervan rond ga reizen in Western Australia.

wordt vervolgd… voor nu weer een aftermovie!

K’gari

Hoi allemaal!

Het is even stil geweest sinds mijn laatste blog, dus tijd voor een update!

Na een hele toffe week in Townsville met Josh ben ik verder gereisd richting Hervey Bay, vanuit waar ik de ochtend erop met een klein vliegtuig (zie foto) naar mijn nieuwe werk werd gebracht op K’gari, het grootste zandeiland ter wereld. De landingsbaan was dan ook op het strand, wat een ervaring! Het water is enorm blauw maar ook erg gevaarlijk! Het staat zelfs bekend als het gevaarlijkste strand ter wereld, vanwege de dingo’s op het land maar ook vanwege de grote populatie haaien (o.a. Grote witte haaien), stingers (gevaarlijke kwallen) en giftige roggen. Ze zeggen dat er gemiddeld elke 100 meter een haai zwemt!

Ik werk, net als mijn vorige baan in de Grampians, als huishoudster op een tourist park. Dit keer dus op een werelderfgoed eiland op een park dat Cathedrals on Fraser heet. Buiten cabins en villas schoonmaken sta ik hier ook regelmatig in de winkel en achter het koffiezetapparaat, iets meer afwisseling dus.

De laatste weken is onze groep ‘staff’ flink gegroeid i.v.m. Het hoogseizoen dat nu op gang aan het komen is. Momenteel verblijven er vooral veel vissers die op een ‘mannenweekend’ gaan, want buiten haaien is er ook genoeg vis te vangen.

Het is een bijzondere locatie, maar ook wel erg geïsoleerd. I.v.m. De dingo’s is het niet geheel veilig om buiten de hekken op pad te gaan, er zijn namelijk steeds meer gevallen van mensen die aangevallen worden. Helaas komt dit door mensen zelf, die de dingo’s zijn gaan voeren waardoor zij op hun beurt hun natuurlijke angst voor de mens zijn verloren. Er zijn allerlei regels om het zo veilig mogelijk te houden, zoals nooit alleen op pad te gaan, geen eten mee te nemen, kinderen altijd bij je te houden en altijd je omgeving in de gaten houden. De paar mensen die sinds ik hier ben aan zijn gevallen hielden zichzelf hier niet aan,

Een beetje hun eigen schuld dus…

We gaan regelmatig met een groep van onze staff na het werk de zonsondergang op het strand bekijken, vanuit waar je vele walvissen en dolfijnen in de zee kan zien zwemmen. Gelukkig zelf nog geen aanvaring met een dingo gehad!

Tijdens de vrije dagen is het dus lastig om echt op pad te gaan, zeker zonder auto. Maar al met al is het een fijne werkplek met fijne collega’s en omringd for prachtige natuur, waar ik weer kan sparen voor nieuwe avonturen.

Nu ben ik bijna halverwege mijn tijd hier, over twee weken ga ik even een paar dagen van het eiland af (een hele logistieke uitdaging) en half oktober, wanneer ik hier klaar ben, is het plan om tijdens mijn laatste maand in Australië een roadtrip langs de west coast te gaan maken!

Het Daintree regenwoud

Hoi allemaal,

Tijd voor weer een update!

Ondertussen heb ik, na 4 prachtige weken, het oudste regenwoud van de wereld weer verlaten. Maar voor ik aan mijn nieuwe avontuur begin, eerst een update en natuurlijk een aftermovie.

De afgelopen 4 weken verbleef ik bij de Daintree Crocodylus, een eco lodge midden in de jungle gerund door Sally en Steve. Gasten verblijven in een cabin bedekt met canvas, waardoor het net is alsof je in de open jungle slaapt terwijl je wel droog blijft tijdens de regelmatige buien.

Dit was wederom een workaway, ik werkte dagelijks een paar uur in de huishouding in ruil voor voedsel en accommodatie. Ontbijt en lunch maakten we zelf, maar het diner daarentegen werd gemaakt door Sally. Eerst konden de gasten eten en zodra zij klaar waren mochten wij opscheppen wat nog over was. Wat een heerlijk eten!

Elke middag waren we vrij om zelf op pad te gaan. Op wandelafstand konden we naar Cow Bay Beach, een prachtig strand. Helaas kon je daar niet (veilig) zwemmen i.v.m. De zout water krokodillen. Echter was er ook op wandelafstand de Hutchinsons Creek, mijn favoriete plekje. De kans om daar een krokodil tegen te komen is minimaal, alleen na hevige regenval was het zo verstandig om het heldere water goed te inspecteren. Het was werkelijk een stukje paradijs in de jungle.

Als we verder wilden gaan, bijvoorbeeld naar Cape Tribulation, deden we dat liftend. Dat was nog nieuw voor mij, het was dan ook erg verrassend hoe veel mensen je zo snel een rit aanbieden waarmee je vervolgens de leukste gesprekken hebt!

De jungle heeft me veel rust gebracht. Geen haast en continue dierengeluiden of het geluid van de regen. Ook heb ik de mooiste mensen mogen ontmoeten, zowel mijn hosts, mijn medewerkers als vele gasten die bij ons verbleven waarmee we veel contact hadden middels gesprekken, muziek en spelletjes. Ik ga de sfeer van daar dan ook enorm missen!

Momenteel verblijf ik een weekje in Townsville, samen met Josh, een van de gasten van Crocodylus waarmee ik bevriend ben geraakt. Deze week staan o.a. Een bezoekje aan het prachtige Magnetic Island en snorkelen op het Great Barrier Reef op het programma.

En daarna….. terug aan het werk! Ik heb de afgelopen weken enorm hard gezocht naar werk, de ene naar de andere sollicitatie de deur uit gedaan. Er zijn momenteel echter zo veel backpackers in Australië dat er nauwelijks meer banen zijn… Maar dankzij de hulp van Sally, die nadat ik op een baan had gesolliciteerd er achteraan heeft gebeld om mij aan te raden, is het gelukt! En wat voor een plek… net zoals de Daintree staat het op de Werelderfgoedlijst. De meeste mensen zullen het kennen als Fraser Island, maar ondertussen is de naam terug veranderd naar de oorspronkelijke Aboriginal naam, namelijk K’gari.

Hier ga ik net als mijn eerste baan weer aan de slag op een Tourist Park, met name in de huishouding, terwijl ik het geluk heb weer omringd te zijn met de meest prachtige natuur…

tot de volgende!