wat vliegt de tijd! Ondertussen zit ik alweer meer dan een maand op de Orphanage hier in Zuid-Afrika. Vandaag een korte update met heel wat foto’s.

Deze week is Animotion weer langsgekomen met de brace voor Impi (van mijn eerste blog hier). Nadat moeder en kind door onze dierenarts verdoofd waren, werd de brace gepast en hij zat perfect. Het zal nog even wennen zijn voor Impi, maar ik ben erg benieuwd wat het met haar looppatroon gaat doen.

Met Benji gaat het wisselend. Aan de ene kant krijgt hij dagelijks meer energie en gaat hij al wat meer met ons spelen. Hij begint ook eindelijk wat in gewicht aan te komen, maar heeft nog steeds ondergewicht. Aan de andere kant nemen zijn neurologische symptomen helaas weer toe nu we zijn medicatie aan het afbouwen zijn. Dat is zeker geen goed nieuws, want een neushoorn die afhankelijk is van medicatie gaat het, hoe hard ook, niet redden.. we hopen met zijn allen dat hij in ieder geval gezond genoeg kan zijn zodra zijn medicatie gestopt is, om in een ‘special needs camp’ te komen zodra we naar het grotere terrein zijn verhuisd

Op de andere foto’s zien jullie:

- Hunter, onze malinois die vermiste neushoorns op kan sporen. Zijn broer is verantwoordelijk voor het opsporen van stropers. Samen zijn zij er dus voor onze veiligheid.

- Een foto van mij met Robynne, zij is een zwarte neushoorn die bij ons rehabiliteert. Het verschil met de witte neushoorns is dat zij een puntige lip heeft, waarmee zij blaadjes van takken kan rissen. Witte neushoorns hebben een brede, platte mond waarmee zij makkelijk kunnen grazen.

- een leeuwin die we hebben gespot tijdens een dag mee op pad in een wild reservaat in de buurt

- Shamara die heel nieuwsgierig kwam kijken naar wat ik met haar waterbak aan het doen was

- Toen de traktor kapot was, betekende het dat we de takken die we voor Robynne uit het bos halen, zelf mochten dragen

- een prachtige ‘yellow orb spider’ die in ons kamp leeft. Ze zijn erg groot (zo groot als een volwassen mensenhand), maar voor ons ongevaarlijk.

- Videobellen met mijn lieve neefje Sam, waarbij onze communicatie met name bestaat uit onze handen in de lucht tillen en onze tong uitsteken

- Shamara aan het eten

- op pad met de traktor om takken voor Robynne te halen, samen met Sarah, Ben en Yolande