Goedemorgen daar in Nederland!

Allereerst wil ik jullie allemaal enorm bedanken voor alle leuke en lieve berichtjes die jullie telkens achterlaten op mijn blogs. Dat doet me enorm goed.

Ondertussen zit mijn maand in Namibië er alweer bijna op en ik heb jullie zo veel te vertellen! In deze blog zal ik vertellen over mijn twee weken vrijwilligerswerk met EHRA en ik zal later nog een blog plaatsen over het verdere reizen door Namibië.

EHRA staat voor Elephant Human Relations Aid en draait om het minimaliseren van het conflict tussen olifanten en mensen in de strijd om water in de Namibische woestijn.

Onze groep vrijwilligers bestond uit 15 man en we werden begeleid door Herman en Fabio van de organisatie zelf. De vrijwilligers kwamen van over de hele wereld.
Op maandagochtend vertrokken we vanuit Swakopmund naar Base camp, wat ruim een uur ten noorden van Uis ligt, aan de Ugab rivier. Begin dit jaar is het hele kamp nog weggespoeld door overstromingen waar heel zuiderling Afrika last van had, maar ondertussen was het meerendeel alweer opnieuw opgebouwd.
We sliepen die nacht op een platform van zo’n 2 meter hoog, onder de sterren. Wat een ervaring!

Op dinsdagochtend vertrokken we naar de community waar we die week zouden gaan helpen met het bouwen van een nieuwe muur. De community heeft recent m.b.v. De overheid een groentetuin aangelegd, waarbij een boorgat op zonne-energie de tuin van water voorziet. De groentetuin, geheel bedoeld om de lokale mensen van vers eten te voorzien, was voorzien van een elektrisch hek, maar het boorgat en de water tanks niet.

Na het opzetten van het kamp zijn we begonnen met het graven van de fundering voor de muur. De grond was erg rotsachtig waardoor dit zelfs met pikhouwelen de hele dag en een deel van de woensdag ochtend in beslag nam. De muur zelf bestaat uit een binnen- en een buitenmuur gemaakt van grote stenen die we zelf moesten verzamelen en cement. Dit cement moesten we zelf mixen in kruiwagens, door cement te mengen met zand uit de omgeving en water. De ruimte tussen de twee muren werd opgevuld met kleinere stenen en zo nu en dan werd er dun cement overheen gekiept.

Wat enorm tof was, was dat de gehele community ons die week dag in dag uit kwam helpen. Daardoor ging het enorm snel en hebben we er een record aantal zakken cement doorheen gehaald. De muur is helaas nog niet af, dat gaat de groep na ons doen.

Het was fysiek best een pittige week, zeker met de brandende zon. Maar de energie in de groep was zo positief dat het eigenlijk vanzelf ging. Op de laatste avond kwamen de kinderen nog naar ons kampvuur toe om samen te zingen en dansen.

De tweede week bestond uit het monitoren van de woestijn olifanten. Hierbij wordt door EHRA de kudde van de Ugab rivier en de kudde van de Huab rivier in de gaten gehouden. Er zijn ook recent twee jonge olifanten geboren. Wij hadden enorm veel geluk en hebben elke dag olifanten gezien, het blijven toch imposante en enorm bijzondere en intelligente dieren.

Deze week was heerlijk back to basics. We hadden wel een bedroll (dun matras) maar geen gazebo zoals in de eerste week. Dat betekende heerlijk onder de sterrenhemel slapen. Ook heb ik twee nachten in een grot geslapen. Er was geen toilet (in de eerste week hadden we een gat gegraven in de grond met een buis en een wc bril erop) en geen douche (de eerste week hadden we nog emmers). Toch miste je het allemaal niet, iedereen rook toch naar de rook van het kampvuur waar op werd gekookt! Daarbij zijn er voor de sanitaire behoeftes genoeg rotsen en bosjes om achter te schuilen. Het was dan ook grappig om te merken dat, eenmaal terug in de wat meer bewoonde wereld, het als een beperking voelde om afhankelijk te zijn van een toilet waar je ook vaak op anderen moest wachten.

Ik kan nog veel meer vertellen, maar wellicht vertellen de foto’s hieronder meer. Helemaal onderaan ook de link naar de aftermovie.

Liefs vanuit Namibië!