En zoals beloofd hier ook het tweede en laatste gedeelte over Namibië.

Vorige week vrijdag, toen we vanuit het project weer terug aankwamen in Swakopmund, werden Mattia en ik vrijwel direct opgehaald voor de 6-daagde tented safari door het zuiden van Namibië die ook hij toevallig had geboekt (Mattia was een van de mede vrijwilligers tijdens het EHRA project).

Het was een lange rit richting Sesriem, waarbij we onderweg even kort zijn gestopt bij de Tropic of Capricorn en bij Solitaire. Eenmaal op de camping plek in Sesriem leerden we de rest van de groep kennen, die al 5 dagen met elkaar aan het reizen waren. Een Zwitsers stel en twee meiden uit Australië.

Vrijdagochtend was het vroeg opstaan om Dune 45 te beklimmen en vanuit daar de zonsopgang te bekijken: prachtig! Na een ontbijtje reden we verder door richting Sossusvlei en Deadvlei, voor velen een bekende plek in Namibië. Hier beklommenwe met een groepje Big Daddy, de hoogste zandduin van Namibië met 325 meter. Misschien denk je; dat valt toch wel mee? Maar het mulle zand en de felle zon maken het toch een pittige klim. Een klim die het wel enorm waard is zodra je boven aan bent gekomen, het uitzicht is namelijk fenomenaal. De daling over de steile duinwand is erg leuk, door het losse zand zak je steeds een beetje weg wat gelukkig ook de snelheid wat afremt. Beneden in de Deadvlei stonden de bekende dode Camel Thorn trees.

Die middag deden we het rustig aan, om vervolgens s avonds de zonsondergang te bewonderen vanuit een iets lagere duin vlakbij het kamp.

Zondag vertrokken we naar Aus, een busrit die zo’n beetje de hele dag in beslag nam. De uitzichten onderweg waren wederom prachtig.

Maandag brachten we een bezoek aan de spook stad Kolmanskop. Begin vorige eeuw is dit stadje ontstaan i.v.m. de vondst van diamanten. Het stadje is nu al jarenlang verlaten waardoor de wind zijn gang kangaan en de huizen nu steeds verder bedekt raken onder het duinzand. Erg leuk om te voet te verkennen! Die middag brachten we ook nog een kort bezoek aan Dias Point en Luderitz.

Dinsdag zakten we nog verder af naar het zuiden voor een bezoek aan de Fish River Canyon, de op 1 na grootste kloof ter wereld. Wat is de natuur toch mooi! Na hier rondgewandeld en geluncht te hebben vertrokken we weer noordwaarts om net na zonsondergang op ons kamp aan te komen.

Het kamp lag aan de rand van het quiver tree forest, dat zijn planten (aloes) die alleen in deze regio groeien en deze plantis het nationaal symbool van Namibië. Woensdagochtend konden we hier even rondlopen tijdens de zonsopgang. Daarna reden we langs de Giants Playground, een enorm rotsig terrein ooit ontstaan vanuit vulkanische activiteit. De rest van de woensdag bestond uit de rit terug naar Windhoek.

Hier ben ik de afgelopen dagen gebleven om even tot rust te komen na alle fantastische ervaringen van de afgelopen weken, want wat waren het er toch veel! In Windhoek hebben we met een klein groepje nog een historische wandeltour gedaan, enorm leerzaam en ook wel schokkend. Ik had er helemaal niet bij stilgestaan dat Namibië nog maar zo recent bevrijd is (nu ruim 30 jaar).

Morgen is het de start van weer een nieuw avontuur; dan vlieg ik naar Zambia om voor een paar weken aan te sluiten bij Game Rangers International, een organisatie die zich op wildlife conservation focust. Ik ben erg benieuwd wat dat me weer gaat brengen!