En zo ben je van de een op de andere dag geen ‘Island-girl’ meer… 3,5 maand heb ik mogen leven op een uniek eiland, een enorm bijzondere en ook intense ervaring.

Tijdens de tweede helft van mijn verblijf op K’gari heb ik veel mooie momenten mee mogen maken. Ik heb hele mooie plekken van het eiland gezien, leuke momenten met mijn collega’s beleefd (sterren kijken op het strand, spelletjesavonden, dansavonden, avonden aan het kampvuur, de kaastafel etc etc) maar ik moet ook wel bekennen dat het een erg intensieve tijd was. Samen leven met een groep mensen, meerendeel vrouw, waar je overdag mee werkt en na het werk ook mee op trekt..

Zoals vele van jullie weten houd ik er enorm van om er in mijn eentje op uit te trekken in de natuur, iets wat i,v.m. Veiligheid niet mogelijk was op K’gari, of het was ten minste zeer sterk afgeraden gezien de incidenten met de dingo’s de laatste maanden. Tijdens de korte wandeling naar signal hill en naar het strand hebben zowel ik zelf als de anderen meerdere aanvaringen gehad met deze mooie dieren, en ze reageren simpelweg anders dan al de andere wilde dieren die nog wel een natuurlijke angst voor ons hebben, wat voor onvoorspelbare situaties zorgde (dit dankzij het feit dat er mensen zijn die deze wilde honden zijn gaan voeren, zoals ik in mijn vorige blog al omschreef).
Het was best een uitdaging om minimale privacy te hebben en niet even tot jezelf te kunnen komen, maar ook erg leerzaam.

Ondanks de uitdagingen waar ik tegenaan ben gelopen, ben ik enorm dankbaar voor mijn tijd op het eiland. Ik heb mooie vriendschappen gesloten en mocht al deze tijd op een van de mooiste plekken van Australië leven, omringd door prachtige natuur en de dieren die daarbij horen. De buitenlucht, de zon maar ook de hevige regenbuien en sterke windvlagen doen een mens goed.

Afgelopen zondag ben ik na een drukke ochtend werken, samen met Julie en Dan (mijn managers op het werk) met de auto van het eiland af gegaan. We hebben erg gezellig op het vasteland gekampeerd en gisteren hebben ze me afgezet in Hervey Bay, waar ik heerlijk een wandeling van ruim 13 kilometer over het strand heb gemaakt. Vanmiddag ga ik met de trein richting Townsville, om Josh op te halen, waarmee ik de laatste weken op mijn visum in dit prachtige land meteen campervan rond ga reizen in Western Australia.

wordt vervolgd… voor nu weer een aftermovie!