Bruny Island & Country Muster

Hoi allemaal!

We zijn weer een paar weken verder en wat heb ik toch weer mooie dingen mee mogen maken..

Na de overland track op Tasmanië belandde ik op Bruny Island (onder Tasmanië) bij Ian, een 84-jarige man die daar op een prachtig stuk land woont. Hem heb ik geholpen met allerlei klusjes in en rondom het huis. Zijn vrouw is een paar maanden geleden opgenomen in het ziekenhuis en zelf is hij nog herstellende van een hartoperatie, dus jullie kunnen je wellicht voorstellen dat alle hulp welkom was. Ian is zelf altijd erg reislustig geweest dus we hadden genoeg gespreksstof!

Terwijl hij dagelijks met de Ferry op en neer ging om zijn vrouw te bezoeken, mocht ik zijn Landrover Defender gebruiken om het eiland verder te verkennen. Wat een prachtige, rustgevende omgeving. Dat ik genoten heb staat vast!

Vorige week vloog ik terug naar Melbourne, vanuit waar ik met Briony (een Australische vriendin die ik vorig jaar in Namibië heb leren kennen) naar de Snowy Mountains vertrok. Daar namen we deel aan een 5-daagse country Muster, waarin we het vee van de Higgins familie van de hogere velden in de bergen, naar beneden hebben gedreven voor de winter. Dit ging allemaal te paard, we hebben aardig wat uren in het zadel gemaakt! Maar wat een onvergetelijke ervaring. Authentiek, totaal niet commercieel. Enorm goed getrainde en welwillende paarden, prachtige natuur, veelal goed weer…. Geniet vooral van de aftermovie!

Blue Mountains & The Overland Track

Hoi allemaal!

Weer genoeg om te vertellen..

Om maar te beginnen bij de Blue Mountains, waar ik naartoe ging toen mijn ouders terug richting Nederland vertrokken.
Ik verbleef die week bij Lisa via Workaway, een platform waarbij je wereldwijd adressen kan vinden waar je klusjes doet in ruil voor kost en inwoning.
Bij Lisa heb ik geholpen in de tuin en verder veel tijd doorgebracht met haar lieve hond Aloy en knuffel kat Oscar. Buiten het ‘werk’ had ik die week ook de gelegenheid om nog wat mooie wandelingen te maken op plekken die alleen bij de locals bekend zijn. Het was een mooie week met het delen van vele mooie verhalen tussen Lisa en ik zelf.

Voordat ik naar Tasmanië vloog had ik nog een overnachting in Sydney. Ik heb Nikki opgezocht, een klasgenoot van me van de middelbare school die nu een jaar in Sydney woont. Erg gezellig! We zijn een hapje gaan eten op een plek waar een bandje kwam spelen, waar ook Wouter nog aansloot, nog een oud klasgenoot van de middelbare school die recent naar Sydney was verhuisd. Een mini reünie :)

De ochtend erna vloog ik vroeg naar Launceston in Tasmanië. We hadden die dag een briefing van Tasmanian Expeditions, de organisatie waarmee ik de 6-daagse Overland Track zou gaan lopen. Hier leerde ik alvast de overige 9 teamgenoten en onze twee gidsen Oscar en Ed kennen.

De overland track zelf was een erg bijzondere ervaring. We hadden elke dag veel regen, met af en toe wat opklaringen en mooie uitzichten. Door de regen waren vele paden omgetoverd tot kleine rivieren of modderpoelen, waardoor we dagelijks natte voeten hadden. Dat was wel even wennen, maar zodra je je erbij neerlegt valt het eigenlijk wel mee. Het had ook wel wat, al die nattigheid. De kleuren van de oude regenwouden kwamen enorm mooi naar voren en het proberen te springen van boomwortel naar boomwortel en steen naar steen was eigenlijk wel leuk. En als je dan toch in het water of de modder terecht kwam konden we er eigenlijk alleen maar om lachen.

I.v.m. De regen heb ik minder foto’s en video’s gemaakt dan normaal, dus dit keer is het een wat kortere aftermovie dan normaal. Alsnog hoop ik dat het jullie een goede indruk mag geven van deze meer dan geslaagde hike!

Momenteel zit ik bij Ian op Bruny Island, ook weer via Workaway. Ian is een 84-jarige man die sinds kort alleen op zijn stuk grond woont op dit prachtige eiland, en ik help hem in en om het huis waar ik kan. Ondertussen ben ik redelijk opgeknapt van een voedselvergiftiging die ik helaas op heb gelopen terug van de trail in Launceston, dus wordt het ook tijd dit mooie stuk natuur te gaan verkennen!

Liefs vanuit Australië,

Carmen

Roadtrip Melbourne naar Sydney

Wat vliegt de tijd! Zo kwamen mijn ouders 3 weken geleden aan op Melbourne, en zo zit ik weer alleen in de trein na zojuist in Sydney afscheid te hebben genomen na een fantastische roadtrip.

Gek hoe snel het alweer normaal voelde om elkaar te zien. We reden deze 3 weken in een enorm grote auto van Melbourne naar Sydney, met nog een extra loop door Halls Gap (waar ik net 3 maanden had gewerkt) en langs de bekende Great Ocean Road.

Drie weken met enorm veel afwisseling tussen de kust en de bergen en tussendoor wat cultuur in de steden. We hebben enorm veel moois mogen zien en meemaken zo samen, wat jullie in de aftermovie terug kunnen zien.

Afscheid nemen is nooit makkelijk, zo ook daarnet niet. Het niet weten wanneer je elkaar weer ziet geeft dan wel wat onzekerheid.

Maar wederom een fantastisch avontuur met mooie herinneringen die ze ons niet meer af nemen. Ook een bijzondere manier om mijn 30e verjaardag te vieren! Hopelijk genieten jullie een beetje mee via de foto’s en de aftermovie!

Terwijl mijn ouders nu op het vliegveld aangekomen zijn en aan hun lange terugreis gaan beginnen, ben ik onderweg naar een gezin in de Blue Mountains waar ik de komende dagen ga werken in ruil voor kost en inwoning, tot ik volgende week zaterdag naar Tasmanië vlieg om daar de meerdaagse Overland Track te gaan bewandelen. Daarna blijf ik nog 3 weken bij een gezin op Tasmanië, wederom werken in ruil voor kost en inwoning, om vervolgens half mei samen met Briony, een Australische vriendin die ik vorig jaar in Namibië heb leren kennen, een country Muster ga doen in de Snowy Mountains (5 dagen te paard vee drijven van de zomer weides naar de winter weides).

Fijn Pasen en geniet van de lente daar!

Hoofdstuk Halls Gap: uit

De afgelopen weken zijn voorbij gevlogen.. 3 maanden in Halls Gap werkend bij Halls Gap Lakeside zitten erop en het is tijd voor een nieuw avontuur.

In de afgelopen weken is een groot deel van het team waarmee ik in december begon vertrokken (verder gaan reizen) en zijn er weer nieuwe mensen aangekomen. Waar februari, de maand na de drukke zomervakantie, normaal erg rustig is op de camping, hebben we nog nooit zoveel uren gewerkt.

Tijdens de vrije dagen die ik had, ben ik vooral de bergen in getrokken, want wat is de natuur toch mooi in de Grampians! Ik ga de prachtige uitzichten missen, gevuld met wildlife overal waar je komt.

Gisterenavond ben ik terug gereisd naar Melbourne, waar ik een paar nachten terug bij Emma in huis kan. Vandaag staat er een röntgenfoto op de planning die ik nodig heb voor de aanvraag van mijn visum voor Nieuw Zeeland voor volgend jaar.
En dan is het uitkijken naar komende zondag: dan komen mijn ouders langs voor 3 weken! Samen gaan we een roadtrip maken van Melbourne naar Sydney, met in het begin nog een tussenstop in jawel: Halls Gap. Veel om naar uit te kijken!

liefs vanuit Australië,

Carmen

Zomerse feestdagen

Allemaal nog een gelukkig nieuwjaar gewenst!

Ondertussen ben ik al weer ruim een maand in Halls Gap. Het werk ben ik ondertussen gewend en al vele wandelpaden zijn ontdekt!

Ondanks dat ik al vaker voor langere tijd op reis ben geweest, was dit voor mij de eerste keer dat ik de feestdagen buiten Nederland heb gevierd. Dat voelde wel gek, zeker omdat we hier in Australië middenin de zomer zitten en de dagen dus lang en warm zijn. De kerstsfeer zoals we het in Nederland kennen, is ver te zoeken. Ondanks dat was het toch erg gezellig om met zijn allen samen te komen.

Kerstavond hebben we met een groepje rond een kampvuur doorgebracht en met kerst zelf zijn we, zoals vele Australische mensen dat doen, naar het strand gegaan.

Oud en nieuw hebben we ook met een groep gevierd van het werk, zowel locals als backpackers. Geen vuurwerk of oliebollen,maar wel veel gezelligheid!

Verder ben ik dit weekend op bezoek gegaan bij Briony en Brandon, een Australisch stel dat ik vorig jaar in Namibië heb leren kennen. Zij hebben een ‘farm’ in de buurt van Mount Gambier, in totaal ruim 3 uur rijden vanuit halls Gap (‘just down The road’ zoals zij zeggen, dichtbij voor Australische begrippen). Erg leuk om te zien hoe zij wonen, in een prachtig huis omringd door natuur. Gisteren zijn we een dag ‘gevlucht’ richting het strand, waar het 10 graden koeler was dan bij hun thuis (30 ipv 40). Vandaag hebben ze me terug gebracht en heb ik ze een rondleiding over de twee holidays parks gegeven voordat ze weer terug naar huis zijn gereden.

Ik blijf hier nog twee maandjes werken, waarna mijn ouders voor 3 weken langskomen en we met een huurauto van Melbourne naar Sydneygaan rijden en ze er dus bij zullen zijn voor mijn 30e verjaardag!

hieronder een paar foto’s van de afgelopen weken en ik zal proberen jullie wat zon en warmte toe te sturen vanuit hier.

liefs.

Carmen

Aangekomen in Australië

Hoi allemaal, daar aan de andere kant van de wereld!

Ondertussen ben ik alweer ruim 3 weken ‘down under’ (in Australië), dus het is tijd voor een korte update.

Na een reis van ruim 40 uur kwam ik 3 weken geleden aan op Melbourne, waar mijn vriendin Emma me op het vliegveld op stond te wachten. Waar ik dacht in warme, zomerse temperaturen terecht te komen, had ik het mooi mis! Het was fris, er stond veel wind en er kwamen regelmatig regenbuitjes over. Maar dat mocht de pret niet drukken.

De eerste twee weken verbleef ik in het huis van Emma en haar twee huisgenoten Josh en Lachie. We hebben vanalles ondernomen: wat praktische zaken om aan het werk te mogen, op de fiets door Melbourne (inclusief een rondje door Albert Park, over het formule 1 circuit). Verder zijn we in een stadion naar de wedstrijd van de ‘socceroos’ tegen Argentinië gaan kijken, ondanks dat ik niet zo veel met voetbal heb was dat toch een hele belevenis. Ook ben ik naar een concert geweest van een van mijn favoriete artiesten en in het laatste weekend, toen het voor het eerst wat warmer was, zijn we naar een strand aan de ‘Great Ocean Road’ gegaan.

Vorige week vertrok ik met het openbaar vervoer richting Halls Gap, een klein plaatsje in het National Park ‘ The Grampians’. Hier ga ik de komende 3 maanden aan het werk op Halls Gap Lakeside, een glamping opgericht door een Nederlandse vrouw en haar Australische man. Het welkom was bizar: Rohan, de man, werd die week 50 en dat werd uitgebreid gevierd o.a. Met alle vrienden en familie die het hele weekend overkwamen naar de camping.
deze maanden woon ik in een huis dat ik deel met andere backpackers die hier werken, wat tot nu toe erg gezellig is. Ik ben de afgelopen week al een paar keer in de bergen gaan wandelen en het is hier echt prachtig!

Gisteren ben ik gestart met werken, wat met name uit schoonmaak werk bestaat. Volgens mij ga ik me hier de komende tijd wel vermaken!

veel liefs uit Australië,

Carmen

De rest van Albanië en Griekenland

Mijn laatste dag in Europa is alweer aangebroken, morgen begint mijn bijna 40 uur durende vlucht richting Melbourne - Australië!

Maar ik zal jullie eerst nog vertellen over mijn afgelopen weken in Albanië en Griekenland.
In Albanië kwam Sjors mee reizen, een vriend uit Nederland die net als ik de Balkan trail heeft gelopen en een enorme passie voor natuur heeft. Met een huurauto zijn we ruim een week door Albanië gaan rijden, wat al een avontuur op zich is… blijkbaar is het nog niet zo lang verplicht om een rijbewijs te hebben, en dus rijles te hebben gevolgd om met de auto de weg op te mogen en dat was ook wel te merken.

De eerste stop was in het Kombëtat Mali i Tomorrit National Park. Met onze auto konden we niet bij de airbnb komen, dus de host kwam ons met zijn 4x4 ophalen in Berat. Al snel werd duidelijk dat deze rit inderdaad niet bedoeld was voor een ‘gewone’ auto.

We waren de enige gasten, het seizoen zat er namelijk alweer op. Maar dat betekende niet dat er minder goed voor ons gezorgd werd, in tegendeel! Heerlijke maaltijden en mooie gesprekken. De wandelroutes vanuit de Airbnb waren helaas wat schaars, maar het was wel een hele belevenis.

Na drie dagen gingen we door naar Permet, gelegen aan een rivier in een mooi dal. Vanuit hier kon je ook naar de warmwaterbronnen Banjat e Benjës, met daarachter een prachtige kloof om doorheen te wandelen/waden.

De daaropvolgende stop was Farma Sotira, eigenlijk een praktische tussenstop op weg naar het meer van Ohrid, maar achteraf misschien wel mijn favoriete bestemming van die week. Het was prachtig aangelegd, het eten was heerlijk, de mensen waren enorm aardig en overal liepen dieren vrij rond: varkens, koeien, schapen, paarden, ganzen, kalkoenen… Genieten, zeker s avonds bij een kampvuur onder een prachtige sterrenhemel.

Het meer van Ohrid, ook hier hadden we gehoopt wat makkelijker de natuur in te kunnen gaan om te wandelen. Waar tijdens de Balkan trail in elk National park veel toegankelijke bergpaden te vinden waren (in Noord Albanië), bleek het tijdens deze week niet vanzelfsprekend te zijn. Toch was zeker het vissersdorpje Lin de moeite waard.

op de terugweg naar Tirana maakten we nog een tussenstop in Gjinar, met een prachtig uitzicht over de bergtoppen.

Sjors vloog terug naar Nederland en ik ging met de bus richting Thessaloniki in Griekenland, waar de volgende dag Martine en Michiel met het vliegtuig aankwamen. Met hen heb ik een week met een huurauto door het prachtige vasteland van Griekenland gereisd.

De eerste stop: de kloosters op Meteora, waarvan er 6 nog in gebruik zijn. Een geschiedenis te lang om hier op te schrijven, maar het is zeker het opzoeken/bezoeken waard.

vanuit daar reden we door naar Milina in Pelion. Een prachtige baai, waar in het hoogseizoen wel toeristen komen maar nu waren we zo goed als de enigen. Erg sereen, een prachtige Airbnb en wat was het water nog heerlijk om in te zwemmen.

Na twee nachten in Milina reden we via het mooie strand van Milopotamos en Mount Olympus door naar Thessaloniki. Het kleine stukje van amount Olympus wat we hebben gezien was enorm mooi én er waren talloze wandelpaden, daar wil ik zeker nog eens voor langere tijd naar terug keren.

In Thessaloniki hebben we nog een fietstour gedaan en de dag erna moest ik helaas alweer afscheid nemen van mijn gezelschap, om door te gaan naar mijn laatste bestemming in Europa: Hopeland Dog Sanctuary.

Hopeland ligt vlak onder Thessaloniki en is 3 jaar geleden opgericht door Natasa. Hier krijgen straathonden en verwaarloosde honden een nieuwe kans en indien mogelijk worden ze voor adoptie klaargemaakt.
Het is prachtig om te zien hoeveel liefde en passie er in Hopeland zit. Ik had niet verwacht dat de (bijna 100!) honden zo’n lief karakter zouden hebben, gezien hun achtergrond. Ze krijgen enorm veel ruimte en er word goed gekeken naar de karakters voordat bepaalde honden wel/niet bij elkaar worden gezet.
Natasa is volledig afhankelijk van donaties en vrijwilligers. Dus mocht je nog een goede bestemming zoeken voor een mooi kerstcadeau: zoek ze vooral eens op op www.hopelandsanctuary.com of op Facebook/Instagram/TikTok.

Voor nu zit het Europa avontuur er bijna op, wat heb ik toch weer veel mooie avonturen mogen beleven. morgenochtend vlieg ik vanuit Thessaloniki via Istanbul en Kuala Lumpur naar Melbourne, waar ik maandagochtend (zondagavond voor jullie) op word gehaald door mijn lieve vriendin Emma die ik nu al ruim 3 jaar niet heb gezien! (Met Emma heb ik in 2019 tijdens een periode van 3 maanden samen gewerkt op The Rhino Orphanage in Zuid-Afrika)

Hieronder mijn aftermovie van Montenegro, Albanië en Griekenland.

veel liefs,

Carmen

‘Solo’ door de Balkan

Hoi allemaal!

Wat is het hier in de Balkan toch prachtig….

Het is alweer ruim 2 weken geleden dat de indrukwekkende Balkan trail erop zat en ik solo verder ging reizen. Iets wat ik nog niet eerder gedaan had, althans niet op deze manier. In Afrika was ik ook ‘alleen’, maar ging ik van project naar project dus wist je altijd waar je ongeveer terecht kwam en dat je een organisatie om je heen had.

Het was wel even wennen in het begin! Na een intensieve week met een grote groep mensen is het ineens wel erg stil en het voelde toch even vreemd om ‘verantwoordelijk voor jezelf te zijn’. Maar alles went, ook dit, en wat heb ik toch ook weer leuke mensen ontmoet tijdens het rondreizen.

Hieronder een paar foto’s van de afgelopen weken, waarbij je het volgende voorbij ziet komen:

- het mooie stadje Kotor in Montenegro, gelegen aan de baai van Kotor en een prachtige historische plek om te bezoeken. Mijn kamertje zat middenin het oude centrum. Op de tweede avond kwam ik de Belgische meiden van de trail nog tegen waar ik een drankje mee heb gedaan.
- Vanuit Kotor ging ik naar Zabljak, gelegen aan het Durmitor National Park waar de natuur adembenemend mooi was en ik aardig wat kilometers te voet heb gemaakt. Ook is hier de Tara Canyon, waar we met een groepje over de canyon zijn geraasd via een 1km lange zipline

- Vanuit Zabljak ging ik via Podgorica, waar ik tijdens het wachten op de bus een paar uur langs een prachtige waterval heb gezeten, gelopen en gelezen, door naar Albanië, waar ik nu nog zit. Ik zit in het stadje Shkodra/Shkoder/Skadar aan het meer van Skadar, een natuurlijke grens tussen Montenegro en Albanië. Het stadje zelf is me wat groot en druk, maar vanuit hier kan je te voet/met de fiets naar het meer en ook heb ik te voet de Mesi brug en het Drisht Castle bezocht en gisteren gevaren over het prachtige meer van Kumani.Aan de rand van Shkodër ligt Rozafa Castle, voor sommigen van jullie wellicht bekend van het afgelopen seizoen van Wie is de mol, aflevering 1.

Komende donderdag komt mijn eerste reismaatje aan, een vriend vanuit Nederland die ook de Balkan trail heeft gelopen, maar een paar weken eerder dan ik. Met een huurauto gaan we dan andere National parks in Albanië bezoeken. Tijdens de herfstvakantie komen er twee andere vrienden waarmee ik over het vasteland van Griekenland ga reizen.

Kortom, ik ben aan het genieten van de prachtige natuur en leer mezelf ook weer steeds beter kennen. Alleen rondreizen is leuk en leerzaam, maar sommige momenten zijn toch fijn om met anderen te kunnen delen. Ook heb ik wel zin om mezelf weer nuttig te gaan maken, iets waar ik in November mee ga beginnen. Zodra mijn vrienden weer naar huis zijn, ga ik daar namelijk weer aan de slag met vrijwilligerswerk voordat ik naar Australië vertrek om daar te gaan werken en reizen!

liefs vanuit het mooie Albanië